Το σχολείο είναι κατεξοχήν ένα πλαίσιο με ιδιαίτερο άγχος για τα παιδιά, πόσο μάλλον για τα παιδιά με επιλεκτική αλαλία. Προκειμένου να βοηθηθούν τα παιδιά αυτά, η καταλληλότερη μέθοδος, η οποία στο εξωτερικό χρησιμοποιείται ήδη από το 1997, είναι η μέθοδος sliding in της Maggie Johnson.
Η μέθοδος αυτή, περιλαμβάνει τον διαχωρισμό των δραστηριοτήτων ομιλίας σε μικρά, διαχειρίσιμα βήματα, ξεκινώντας με ένα βήμα που το παιδί αισθάνεται άνετα να κάνει. Το sliding in περιλαμβάνει μια δομημένη διαδικασία κατά την οποία γίνονται μικρά βήματα (σε συμφωνία με το παιδί) μέσω μιας σειράς δραστηριοτήτων ομιλίας. Συνήθως περιλαμβάνει το παιδί να μιλάει με κάποιον με τον οποίο νιώθει άνετα (συνήθως γονέας), σε ένα άνετο περιβάλλον και στη συνέχεια να εισάγει σταδιακά ένα νέο στοιχείο π.χ. ένα νέο πρόσωπο (πχ δάσκαλο, συμμαθητή) ή μέρος (πχ προαύλιο, τάξη).
H εβδομαδιαία διάρκεια της μεθόδου είναι 10-15 λεπτά κάθε φορά, τρεις έως πέντε φορές, ή μιάμιση έως δύο ώρες για μία φορά. Βασική προϋπόθεση για τη μέθοδο αυτή, είναι το παιδί να μιλά και να νιώθει άνετα με τον ενήλικα. Σε άλλη περίπτωση η μέθοδος δεν μπορεί να λάβει χώρα και έχουμε επί χρόνια ολόκληρα μαθητές να παραμένουν σιωπηλοί εντός του σχολικού περιβάλλοντος.
Η Maggie Johnson δημιούργησε τον όρο “Sliding-in” ως έναν καθημερινό τρόπο για να περιγράψει την τεχνική του ‘Fade in’. Ο όρος ‘sliding-in’ εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1997, στην αναθεώρηση μιας άτυπης δημοσίευσης «Breaking Down the Barriers» που γράφτηκε από την ίδια και τον ψυχολόγο Anthony Glassberg. Η επόμενη επίσημη αναφορά με αριθμό ISBN ήταν στο ‘The Selective Mutism Resource Manual’ (πρώτη έκδοση) που συντάχθηκε από κοινού με την Alison Wintgens και δημοσιεύτηκε το 2001. Στη σύντομη έκδοση ‘Supporting your child with Selective Mutism’ από τους Junhua Reitman et al, η τεχνική sliding-in αναφέρεται ως «Maggie Johnson, 1997».